Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μικρές αναμνήσεις"
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε περιστατικό που θυμάσαι. <br> | Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε περιστατικό που θυμάσαι. <br> | ||
Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι. <br> | Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι. <br> | ||
| − | [1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή]<br> | + | [[1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή]]<br> |
Να μιά ανάμνηση που μας προσέφερε το 2011 ο Νίκης Κωστής :<br> | Να μιά ανάμνηση που μας προσέφερε το 2011 ο Νίκης Κωστής :<br> | ||
ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ <br> | ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ <br> | ||
΄Επεφτε μια ψιλή βροχή από έναν γκρίζο χειμωνιάτικο ουρανό στα τέλη του 1941. Ακολούθησα το φίλο και συμμαθητή μου ΄Αγι Αλευρά κατά μήκος ενός στενού δρόμου, έως την είσοδο μιάς μικρής πολυκατοικίας. Σταμάτησε, έλεγξε μήπως μας παρακολουθεί κανείς και πάτησε το κουδούνι ενός διαμερίσματος. ΄Ενα μακρύ κουδούνισμα και δύο κοφτά. Ακούστηκε ο βομβητής, η πόρτα ξεκλείδωσε, την σπρώξαμε και μπήκαμε. Μιά τριαντάρα κυρία μας δέχθηκε στην πόρτα ενός ισόγειου διαμερίσματος και μπήκαμε σε ένα μικρό καθιστικό. Το δωμάτιο ήταν σαν οποιοδήποτε σαλόνι μεσαίας τάξης στην πόλη, συμπαθητικά επιπλωμένο και διακοσμημένο. Τα ρολλά των παράθυρων, όμως, ήταν κατεβασμένα. Εμπόδιζαν να μπεί το φώς από τον δρόμο, αλλά το σημαντικώτερο, εμπόδιζαν τους περαστικούς να βλέπουν τι γινόταν μέσα. Στο δωμάτιο βρίσκονταν μαζεμένα οκτώ ή εννέα αγόρια μεταξύ επτά και δέκα χρονών καθισμένα σε σχήμα πέταλου κάτω στο χαλί. Υπήρχαν επίσης τρεις ενήλικοι. Η κυρία που μας άνοιξε συστήθηκε ως Κάα, οι δύο νέοι ως Ακέλας και Μπαλούς. Το απόγευμα εκείνο που εντάχθηκα στον Προσκοπισμό, οι καιροί ήταν πολύ ταραγμένοι. Μεγάλο μέρος της Γης βρισκόταν στην δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου. Η πόλη μου, η Αθήνα, βρισκόταν υπό απάνθρωπη κατοχή (1941 – 1944) των Γερμανών ναζί και Ιταλών φασιστών. Το να ανήκεις στους Προσκόπους ήταν επικίνδυνη πράξη ... αντίστασης κατά του ΄Αξονα ! <br> | ΄Επεφτε μια ψιλή βροχή από έναν γκρίζο χειμωνιάτικο ουρανό στα τέλη του 1941. Ακολούθησα το φίλο και συμμαθητή μου ΄Αγι Αλευρά κατά μήκος ενός στενού δρόμου, έως την είσοδο μιάς μικρής πολυκατοικίας. Σταμάτησε, έλεγξε μήπως μας παρακολουθεί κανείς και πάτησε το κουδούνι ενός διαμερίσματος. ΄Ενα μακρύ κουδούνισμα και δύο κοφτά. Ακούστηκε ο βομβητής, η πόρτα ξεκλείδωσε, την σπρώξαμε και μπήκαμε. Μιά τριαντάρα κυρία μας δέχθηκε στην πόρτα ενός ισόγειου διαμερίσματος και μπήκαμε σε ένα μικρό καθιστικό. Το δωμάτιο ήταν σαν οποιοδήποτε σαλόνι μεσαίας τάξης στην πόλη, συμπαθητικά επιπλωμένο και διακοσμημένο. Τα ρολλά των παράθυρων, όμως, ήταν κατεβασμένα. Εμπόδιζαν να μπεί το φώς από τον δρόμο, αλλά το σημαντικώτερο, εμπόδιζαν τους περαστικούς να βλέπουν τι γινόταν μέσα. Στο δωμάτιο βρίσκονταν μαζεμένα οκτώ ή εννέα αγόρια μεταξύ επτά και δέκα χρονών καθισμένα σε σχήμα πέταλου κάτω στο χαλί. Υπήρχαν επίσης τρεις ενήλικοι. Η κυρία που μας άνοιξε συστήθηκε ως Κάα, οι δύο νέοι ως Ακέλας και Μπαλούς. Το απόγευμα εκείνο που εντάχθηκα στον Προσκοπισμό, οι καιροί ήταν πολύ ταραγμένοι. Μεγάλο μέρος της Γης βρισκόταν στην δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου. Η πόλη μου, η Αθήνα, βρισκόταν υπό απάνθρωπη κατοχή (1941 – 1944) των Γερμανών ναζί και Ιταλών φασιστών. Το να ανήκεις στους Προσκόπους ήταν επικίνδυνη πράξη ... αντίστασης κατά του ΄Αξονα ! <br> | ||
Η προσκοπική κίνηση (που ιδρύθηκε το 1910) είχε απαγορευτεί στην Ελλάδα από το 1938 με νόμο της δικτατορίας Μεταξά. ΄Ολη η σχολικής ηλικίας νεολαία ήταν αναγκασμένη να γραφτεί στην EON (εθνική οργάνωση νεολαίας) που ακολουθούσε τα βήματα της χιτλερικής νεολαίας και των Balilla του Μουσολίνι, συμπεριλαμβανομένου του φασιστικού χαιρετισμού. Η απαγόρευση κράτησε 7 χρόνια, ώς τα τέλη του 1945, που αποχώρησαν οι Γερμανοί απ’ την Ελλάδα και ο πόλεμος τελείωσε. Αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου ο προσκοπισμός έμεινε ζωντανός, δρώντας κρυφά και χωρίς στολές. Αρχικά μερικοί μεγάλοι πρόσκοποι κατόρθωσαν να συνεχίσουν κάποια προσκοπική δραστηριότητα, καλυπτόμενοι από εικονική ένταξη στην ΕΟΝ. Στην ουσία, άλλαξαν απλώς τις στολές τους με τις μπλε και άσπρες της EON. Όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε τον Απρίλιο του 1941 από τον ΄Αξονα, οι πρόσκοποι συνέχισαν να δραστηριοποιούνται, χωρίς βέβαια στολές, σαν κρυφή ηθική αντίσταση. Κράτησαν αναμμένη την φλόγα του πατριωτισμού και την ελπίδα σε παιδιά και νέους που η ηλικία τους δεν επέτρεπε τις εντονώτερες αντιστασιακές ενέργειες των μεγαλύτερων. Ο προσκοπισμός κατά την Κατοχή ενείχε σοβαρούς κινδύνους γιά την ζωή και την ελευθερία παιδιών, γονέων και στελεχών. (συνεχίζεται) | Η προσκοπική κίνηση (που ιδρύθηκε το 1910) είχε απαγορευτεί στην Ελλάδα από το 1938 με νόμο της δικτατορίας Μεταξά. ΄Ολη η σχολικής ηλικίας νεολαία ήταν αναγκασμένη να γραφτεί στην EON (εθνική οργάνωση νεολαίας) που ακολουθούσε τα βήματα της χιτλερικής νεολαίας και των Balilla του Μουσολίνι, συμπεριλαμβανομένου του φασιστικού χαιρετισμού. Η απαγόρευση κράτησε 7 χρόνια, ώς τα τέλη του 1945, που αποχώρησαν οι Γερμανοί απ’ την Ελλάδα και ο πόλεμος τελείωσε. Αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου ο προσκοπισμός έμεινε ζωντανός, δρώντας κρυφά και χωρίς στολές. Αρχικά μερικοί μεγάλοι πρόσκοποι κατόρθωσαν να συνεχίσουν κάποια προσκοπική δραστηριότητα, καλυπτόμενοι από εικονική ένταξη στην ΕΟΝ. Στην ουσία, άλλαξαν απλώς τις στολές τους με τις μπλε και άσπρες της EON. Όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε τον Απρίλιο του 1941 από τον ΄Αξονα, οι πρόσκοποι συνέχισαν να δραστηριοποιούνται, χωρίς βέβαια στολές, σαν κρυφή ηθική αντίσταση. Κράτησαν αναμμένη την φλόγα του πατριωτισμού και την ελπίδα σε παιδιά και νέους που η ηλικία τους δεν επέτρεπε τις εντονώτερες αντιστασιακές ενέργειες των μεγαλύτερων. Ο προσκοπισμός κατά την Κατοχή ενείχε σοβαρούς κινδύνους γιά την ζωή και την ελευθερία παιδιών, γονέων και στελεχών. (συνεχίζεται) | ||
Αναθεώρηση της 23:32, 9 Φεβρουαρίου 2011
ΜΙΚΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε περιστατικό που θυμάσαι.
Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι.
1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή
Να μιά ανάμνηση που μας προσέφερε το 2011 ο Νίκης Κωστής :
ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
΄Επεφτε μια ψιλή βροχή από έναν γκρίζο χειμωνιάτικο ουρανό στα τέλη του 1941. Ακολούθησα το φίλο και συμμαθητή μου ΄Αγι Αλευρά κατά μήκος ενός στενού δρόμου, έως την είσοδο μιάς μικρής πολυκατοικίας. Σταμάτησε, έλεγξε μήπως μας παρακολουθεί κανείς και πάτησε το κουδούνι ενός διαμερίσματος. ΄Ενα μακρύ κουδούνισμα και δύο κοφτά. Ακούστηκε ο βομβητής, η πόρτα ξεκλείδωσε, την σπρώξαμε και μπήκαμε. Μιά τριαντάρα κυρία μας δέχθηκε στην πόρτα ενός ισόγειου διαμερίσματος και μπήκαμε σε ένα μικρό καθιστικό. Το δωμάτιο ήταν σαν οποιοδήποτε σαλόνι μεσαίας τάξης στην πόλη, συμπαθητικά επιπλωμένο και διακοσμημένο. Τα ρολλά των παράθυρων, όμως, ήταν κατεβασμένα. Εμπόδιζαν να μπεί το φώς από τον δρόμο, αλλά το σημαντικώτερο, εμπόδιζαν τους περαστικούς να βλέπουν τι γινόταν μέσα. Στο δωμάτιο βρίσκονταν μαζεμένα οκτώ ή εννέα αγόρια μεταξύ επτά και δέκα χρονών καθισμένα σε σχήμα πέταλου κάτω στο χαλί. Υπήρχαν επίσης τρεις ενήλικοι. Η κυρία που μας άνοιξε συστήθηκε ως Κάα, οι δύο νέοι ως Ακέλας και Μπαλούς. Το απόγευμα εκείνο που εντάχθηκα στον Προσκοπισμό, οι καιροί ήταν πολύ ταραγμένοι. Μεγάλο μέρος της Γης βρισκόταν στην δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου. Η πόλη μου, η Αθήνα, βρισκόταν υπό απάνθρωπη κατοχή (1941 – 1944) των Γερμανών ναζί και Ιταλών φασιστών. Το να ανήκεις στους Προσκόπους ήταν επικίνδυνη πράξη ... αντίστασης κατά του ΄Αξονα !
Η προσκοπική κίνηση (που ιδρύθηκε το 1910) είχε απαγορευτεί στην Ελλάδα από το 1938 με νόμο της δικτατορίας Μεταξά. ΄Ολη η σχολικής ηλικίας νεολαία ήταν αναγκασμένη να γραφτεί στην EON (εθνική οργάνωση νεολαίας) που ακολουθούσε τα βήματα της χιτλερικής νεολαίας και των Balilla του Μουσολίνι, συμπεριλαμβανομένου του φασιστικού χαιρετισμού. Η απαγόρευση κράτησε 7 χρόνια, ώς τα τέλη του 1945, που αποχώρησαν οι Γερμανοί απ’ την Ελλάδα και ο πόλεμος τελείωσε. Αλλά κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου ο προσκοπισμός έμεινε ζωντανός, δρώντας κρυφά και χωρίς στολές. Αρχικά μερικοί μεγάλοι πρόσκοποι κατόρθωσαν να συνεχίσουν κάποια προσκοπική δραστηριότητα, καλυπτόμενοι από εικονική ένταξη στην ΕΟΝ. Στην ουσία, άλλαξαν απλώς τις στολές τους με τις μπλε και άσπρες της EON. Όταν η Ελλάδα κατακτήθηκε τον Απρίλιο του 1941 από τον ΄Αξονα, οι πρόσκοποι συνέχισαν να δραστηριοποιούνται, χωρίς βέβαια στολές, σαν κρυφή ηθική αντίσταση. Κράτησαν αναμμένη την φλόγα του πατριωτισμού και την ελπίδα σε παιδιά και νέους που η ηλικία τους δεν επέτρεπε τις εντονώτερες αντιστασιακές ενέργειες των μεγαλύτερων. Ο προσκοπισμός κατά την Κατοχή ενείχε σοβαρούς κινδύνους γιά την ζωή και την ελευθερία παιδιών, γονέων και στελεχών. (συνεχίζεται)
