Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μικρές αναμνήσεις"

Από Wikitriti
Πήδηση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
 
(4 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
 
Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε  περιστατικό που θυμάσαι. Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση  και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι. <br>
 
Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε  περιστατικό που θυμάσαι. Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση  και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι. <br>
 +
[[1931 Νεώσοικος από τον Αντώνη Χαραλάμπους]]<br>
 
[[1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή]]<br>
 
[[1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή]]<br>
[[1947 κατασκήνωση 3ης B' στον Πόρο από τον Νίκο Μάλτο]]<br>
+
[[1947 κατασκήνωση 3ης B'στον Πόρο από τον Νίκο Μάλτο]]<br>
 
Οι πιό πρόσφατες αναμνήσεις :<br>
 
Οι πιό πρόσφατες αναμνήσεις :<br>
 +
1937 ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ  από τον Παύλο Αλευρά <br>
 +
Προπολεμικά υπήρχε η παράδοση τα καινούργια παιδιά να πηγαίνουν στην ενωμοτία Γλάρων. ΄Οταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από ενωμοτάρχης, <br> προέβαλα μεγάλη αντίσταση, γιατί μου άρεσαν τα καθήκοντα. Τελικά το αρχηγείο μου αφαίρεσε την ενωμοτία !<br><br>
 +
 
1970 ΝΕΩΣΟΙΚΟΣ από τον Διονύση  Αντωνόπουλο <br>
 
1970 ΝΕΩΣΟΙΚΟΣ από τον Διονύση  Αντωνόπουλο <br>
Σαν μικρός Ναυτοπρόσκοπος, θυμάμαι πως δεν πηγαίναμε συχνά στον Νεώσοικο της 3ης στον Φάληρο. Αλλά όποτε πηγαίναμε, το θεωρούσαμε μεγάλη υπόθεση, πιό ενδιαφέρουσα από εκδρομή. ΄Ηταν ένα μακρύ σκοτεινό κτίριο, με 3 δωμάτια το ένα πιό μέσα από το άλλο. Την περισσότερη ώρα την περνούσαμε τρίβοντας με το γυαλόχαρτο. Οι μεταλλικές ράγιες γιά την καθέλκυση ήταν πάντοτε τελείως σκεπασμένες από άμμο και έπρεπε να τις αποκαλύψουμε φτυαρίζοντας. Κατόπιν, βάζαμε ξύλινα κατρακύλια και κατεβάζαμε την βάρκα γιά κωπηλασία. Δεν θυμάμαι να κάναμε ποτέ ιστιοπλοϊα. Στον Νεώσοικο υπήρχε μιά μεγάλη χελώνα ξηράς. Τα παιδιά είχαν βάψει το καύκαλό της (νομίζω, με τα χρώματα της ομάδς).<br><br>
+
Σαν μικρός Ναυτοπρόσκοπος, θυμάμαι πως δεν πηγαίναμε συχνά στον Νεώσοικο της 3ης στον Φάληρο. Αλλά όποτε πηγαίναμε, το θεωρούσαμε μεγάλη υπόθεση, πιό ενδιαφέρουσα από εκδρομή. ΄Ηταν ένα μακρύ σκοτεινό κτίριο, με 3 δωμάτια το ένα πιό μέσα από το άλλο. Την περισσότερη ώρα την περνούσαμε τρίβοντας με το γυαλόχαρτο. Οι μεταλλικές ράγες γιά την καθέλκυση ήταν πάντοτε τελείως σκεπασμένες από άμμο και έπρεπε να τις αποκαλύψουμε φτυαρίζοντας. Κατόπιν, βάζαμε ξύλινα κατρακύλια και κατεβάζαμε την βάρκα γιά κωπηλασία. Δεν θυμάμαι να κάναμε ποτέ ιστιοπλοϊα. Στον Νεώσοικο υπήρχε μιά μεγάλη χελώνα ξηράς. Τα παιδιά είχαν βάψει το καύκαλό της (νομίζω, με τα χρώματα της ομάδας).<br><br>
 
 
1931 ΝΕΩΣΟΙΚΟΣ από τον  Αντώνη  Χαραλάμπους <br>                         
 
Η τοποθέτησή µου στην Οµάδα Ναυτοπροσκόπων Νέου Φαλήρoυ, µού ‘δωσε την ευκαιρία να γνωριστώ µε τους βαθµοφoρoυς της 3ης Οµάδος Ναυτοπροσκόπων Αθηνών, µε  αρxηγό τους τον αείµνηστο Μιχάλη Σοφιανό, έπειτα Τοπικό Εφορο Παραλίων και αργότερα Πρόεδρο του Διοικητικού Συµβουλίου Σ.Ε.Π.                      Η 3η Ναυτοπροσκόπων, µε ιδρυτή τον αείµνηστο Μάρκο Μίνδλερ, ήταν τότε το χαϊδεµένο παιδί του Σώµατος :  Όλα για την 3η. ΄Ετσι είχαν πετύχει να τους παραχωρηθει ενας παραθαλάσιος χώρος στη θέση  Ξηροταγαρος του Παλ.Φαλήρου, τον οποίο µόνοι τους οι ναυτοπρόσκοποι είχαν διαµορφώσει σ' ένα άρτιο νεώσοικο και διέθεταν και αρκετές βάρκες. Είχαµε λοιπόν κανονίσει εµείς οι Νεο-Φαληριώτες να πηγαίνουµε στο νεώσοικο της 3ης και να παρακολουθούµε από κοντά τη δουλειά τους. Γιατί πραγµατικά ο νεώσοικος της οµάδας αυτής ήταν µια αληθινη κυψέλη στην οποία όλοι δουλεύανε µε άριστο καταµερισµό. Κτισίµατα, εκβραχισµοί, ξύσιµο, κάψιµο, µπογιάτισµα των λέµβων, ήταν όλα έργα των ίδιων των ναυτοπροσκόπων. Επί πλέον είχαν χρησιµοποιήσει αρκετά µέτρα  σιδερένιες ράγες του τραµ και είχαν κατασκευάσει ένα επικλινές επίπεδο που άρχιζε από µέσα από το νεώσοικο µέχρι τη θάλασσα, που τους χρησίµευε για την καθέλκυση και ανελκυση των λέµβων επάνω σ' ένα βαγονέτο µε σιδερένιους τροχούς. Δεν θα ξεχάσω την βοήθεια και φιλοξενία που µας πρόσφεραν οι βαθµοφόροι και ναυτοπρόσκοποι της 3ης Αθηνών, σε µας τα ... φτωχαδάκια  που oύτε βάρκες διαθέταµε, αλλά ούτε καν δική µας λέσχη.
 

Τελευταία αναθεώρηση της 19:02, 19 Οκτωβρίου 2013

Μην διστάσεις να καταγράψεις εδώ κάθε περιστατικό που θυμάσαι. Δεν έχει σημασία αν είσαι ανορθόγραφος ή πιστεύεις ότι δεν γράφεις καλά. Δώσε όσα στοιχεία μπορείς, ίσως βρεθούν κάποιοι που είχαν πάρει μέρος στην ίδια δράση και μπορούν να προσθέσουν, ή να διορθώσουν κάτι.
1931 Νεώσοικος από τον Αντώνη Χαραλάμπους
1941 Παράνομες συγκεντρώσεις από τον Νίκη Κωστή
1947 κατασκήνωση 3ης B'στον Πόρο από τον Νίκο Μάλτο
Οι πιό πρόσφατες αναμνήσεις :
1937 ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΗΣ από τον Παύλο Αλευρά
Προπολεμικά υπήρχε η παράδοση τα καινούργια παιδιά να πηγαίνουν στην ενωμοτία Γλάρων. ΄Οταν ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από ενωμοτάρχης,
προέβαλα μεγάλη αντίσταση, γιατί μου άρεσαν τα καθήκοντα. Τελικά το αρχηγείο μου αφαίρεσε την ενωμοτία !

1970 ΝΕΩΣΟΙΚΟΣ από τον Διονύση Αντωνόπουλο
Σαν μικρός Ναυτοπρόσκοπος, θυμάμαι πως δεν πηγαίναμε συχνά στον Νεώσοικο της 3ης στον Φάληρο. Αλλά όποτε πηγαίναμε, το θεωρούσαμε μεγάλη υπόθεση, πιό ενδιαφέρουσα από εκδρομή. ΄Ηταν ένα μακρύ σκοτεινό κτίριο, με 3 δωμάτια το ένα πιό μέσα από το άλλο. Την περισσότερη ώρα την περνούσαμε τρίβοντας με το γυαλόχαρτο. Οι μεταλλικές ράγες γιά την καθέλκυση ήταν πάντοτε τελείως σκεπασμένες από άμμο και έπρεπε να τις αποκαλύψουμε φτυαρίζοντας. Κατόπιν, βάζαμε ξύλινα κατρακύλια και κατεβάζαμε την βάρκα γιά κωπηλασία. Δεν θυμάμαι να κάναμε ποτέ ιστιοπλοϊα. Στον Νεώσοικο υπήρχε μιά μεγάλη χελώνα ξηράς. Τα παιδιά είχαν βάψει το καύκαλό της (νομίζω, με τα χρώματα της ομάδας).