Ζάκης ΝτεΠιάν

Ο Ζάκης γράφτηκε στην 3η ΟΑΝ το 1974. Διατέλεσε λυκόπουλο, πρόσκοπος, ανιχνευτής, Υπαρχηγός Ομάδας και Αρχηγός Κοινότητας. Το 1993 επιτέλους πάλιωσε. Το 2005 ενεργοποιήθηκε και πάλι ως γονιός του Λυκοπούλου Μαριλένας ΝτεΠιάν. Το 2007 ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης (ΕΚΣ) και την ίδια χρονιά συνέβαλλε (!) την δέυτερη κόρη του Αλεξία ΝτεΠιάν στην οικογένεια της 3ης.

---

Είναι 24 Απριλίου 2013 (λίγες μέρες μετά την χοροεσπερίδα για τα 100 χρόνια της 3ης) και προσπαθώ να θυμηθώ την πορεία μου στο μονοπάτι της 3ης ΟΑΝ. Διαπιστώνω ότι έχω κενά μνήμης οπότε βάζω στο wiki ότι θυμάμαι με σκοπό να τα επεξεργαστώ όταν βρω το μητρώο μου. Ξεκινάω ανάποδα:

- Άνοιξη 1994. Τερματίζω την ενεργή δράση και παραδίδω την Αρχηγία της Κοινότητας στην Ίνα Μελέγκογλου. Από τότε και μετά συμμετέχω σε όλες τις κατασκηνώσεις ως παλαιός (με εξαίρεση μία μόνο) και σκηνοθετώ όλα τα σκετς Παλαιών. Για 3-4 χρόνια, επισκεπτόμαστε την Κατασκήνωση και μία εβδομάδα πριν την Πυρά οπότε και πραγματοποιούμε μίνι καψόνια (με ΓΜ, ΝΠ, ΚΔ και ΜΣ) στο Αρχηγείο Ομάδας (βόλτα με τον Μάρκο, κλείδωμα με αλυσίδες των καζανιών στον μόλο του Μάρκου και άλλα).

- Αύγουστος 1993. Η Κοινότητα με επικεφαλής την Ίνα Μελέγκογλου συμμετέχει στην διεθνή κατασκήνωση στην Ινδονησία (Shatahanka?)

- Αύγουστος 1992. Πάμε με την Κοινότητα κινητή κατασκήνωση στην Ευρυτανία.

- Ιούλιος 1992. Συμμετέχουμε με την Κοινότητα στην κατασκήνωση της Ερμιόνης. Το βράδυ της Πυράς, οι λαλούδες μας πήραν τον Μάρκο και παν (Η κλοπή του Μάρκου).

- Σεπτέμβριος 1991. Ο Α/Σ Παναγιώτης Γκορίστας μου ανακοινώνει ότι αναλαμβάνω ΑΚΑ (Αρχηγός Κοινότητας Ανιχνευτών). Παρέμεινα μόλις 18 μήνες. Κατά την θητεία μου διοργανώσαμε αρκετές δράσεις: Δύο χιονοδρομικές, δύο ορειβατικές, δύο ποδηλατικές (Ερμιόνη και Σπέτσες), μία κινητή κατασκήνωση (Ευρυτανία), μια ιστιοπλοϊκή (Επίδαυρο), φωτογραφική δράση, αναρριχητική δράση, βιντεοσκοπική δράση (με συντονιστή τον Γιάννη Σπηλ) και άλλες. Επίσης εκείνη την περίοδο ήρθαν στην 3η (απευθείας στην Κοινότητα) η Μελίνα (μετέπειτα Αρχηγός Αγέλης, δυστυχώς GH) και η Μαρία Χριστίνα. Επίσης κατά την διάρκεια της θητείας μου και λίγο μετά η Κοινότητα εξέδιδε το περιοδικό "1913". Ελπίζω να υπάρχουν κάπου αντίγραφα (σημείωση: να ρωτήσω την Ίνα).

- Ερμιόνη 1991. Συμμετέχω ως Κυβερνήτης και γενικότερα για ότι χρειαστεί. Αρχηγός Ομάδας είναι Κωνσταντίνος Δικαιούλιας. Ο Βασίλης Σπηλιωτόπουλος έχει καταγράψει στο wiki το σχετικό ημερολόγιο (Ερμιόνη 1991). Το καλοκαίρι του 1991 επιστρέφω μόνιμα στην Αθήνα μετά από 7ετή απουσία για σπουδές (5 χρόνια Ξάνθη + 2 Washington).

- Ερμιόνη 1990. Η μοναδική απουσία ως ενεργός. Είχα κανονίσει να επιστρέψω από την Αμερική για να προλάβω το ΣΚ της Πυράς αλλά λόγω καθυστέρησης της πρώτης πτήσης, έχασα την ανταπόκριση και βρέθηκα στο Λονδίνο. Για καλή μου τύχη βρισκόταν εκεί ο Γιάννης Μαρκιανός και έτσι την ώρα που στην Ερμιόνη γινόταν η Πυρά, με τον Γιάννη κάναμε στο διαμέρισμά του "Αντι-Πυρά" με τραγούδια, σκετς κλπ. "Μας λένε τρελούς μες στην πόλη..."

- Ερμιόνη 1989. Έναν μήνα πριν φύγω για μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ. Αρχηγός πρέπει να ήταν ο ΚΔ (ίσως η πρώτη του) και είχα αυτοχαρακτηριστεί "Ομότιμος ΑΟ", τρέχα-γύρευε γιατί. Περισσότερο ασχολιόμουν με την βάρκα και αν δεν κάνω λάθος ήμουν ο Κυβερνήτης για την Πλωτή. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι έφυγα για 2 ημέρες για την ορκωμοσία μου στην Ξάνθη και όταν επέστρεψα ήταν πάνω από τους μισούς κατασκηνωτές κλινήρεις με γαστρεντερίτιδα. Κάτι είχαν φάει όσο έλειπα και ήταν σαν να είχε γίνει πόλεμος. Επίσης θυμάμαι ότι μετά από τόσα χρόνια βαθμοφόρος στο ΑΟ, μου φαίνονταν όλα πολύ απλά.

- Ερμιόνη 1988. Δεν διατηρώ κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση από την συγκεκριμένη κατασκήνωση. ΑΟ θα πρέπει να ήταν ο Γιάννης. Δεν αποκλείεται να είναι η χρονιά με το "Κουρπάνιο" αντικείμενο νυκτερινού παίγνιου. Θα το ερευνήσω το θέμα.

- Αύγουστος 1988. Συμμετείχα στην Σχολή Κυβερνήτου του ΣΕΠ. Μοναδική εμπειρία και από αυτές που θυμάμαι με αρκετή λεπτομέρεια. Αρχηγός της σχολής ήταν ο Κ. Τσαντίλης. Οι βάρκες ήταν αραγμένες στο Μικρολίμανο και τα θεωρητικά και τις γραπτές εξετάσεις τις κάναμε στον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδας. Μεγαλεία. Ήμουν πλήρωμα στον Μάρκο και εκπαιδευτής μου ήταν ο βαθμοφόρος της 10ης Κώστας Ανδριώτης. Με τον Κώστα αμέσως δούλεψε η χημεία και με είχε χρήσει ανεπισήμως ύπαρχό του. Άλλος τριτομαδίτης δεν είχε έρθει μιας και τις ίδιες μέρες γινόταν το τζάμπορι στη Φιλανδία. Προς το τέλος της Σχολής ήταν προγραμματισμένη διήμερη πλωτή εκδρομή στην Αίγινα. Με το που φτάσαμε όμως έπιασε δυνατό μελτέμι και δόθηκε εντολή να επιστρέψουμε στο Μικρολίμανο. Από τις 3 ή 4 βάρκες της Σχολής, μόνο ο Μάρκος επέστρεψε και στα τελευταία 2 μίλια, ρυμολκούμενος από το ιστιοπλοϊκό του Τσαντίλη. Θυμάμαι να μας πετάνε το σχοινί ρυμούλκησης και να έχω αναλάβει να κάνω εγώ την καντηλίτσα στο κοράκι της πλώρης. Ήταν η πιο αγχωτική καντηλίτσα της προσκοπικής μου καριέρας. Τα κατάφερα όμως και φτάσαμε ασφαλείς στο λιμάνι. Οι υπόλοιπες βάρκες έπαθαν αβαρίες και έμειναν στην Αίγινα. τα πληρώματα ήρθαν με το φέρι.

(συνέχεια αύριο, με Κατασκήνωση 1987 λίγους μήνες μετά το Τσερνομπίλ)