Μεσ’στη ζούγκλα

(του Θ. Πίτσα)

Μέσ’στη ζούγκλα, μέσ’στη ζούγκλα
του παλιού μας του καιρού
ζούνε δυό λυκοπουλάκια
που θυμίζουνε ζουλού.

Είναι δυό γεροί λεβέντες
παλληκάρια για διαλεκτά
μόνο μην τους πεις τα βράδια
ιστορίες γιά θεριά.

Δεν φοβούνται, δεν φοβούνται
τίποτ’άλλο παρ’εκτός
τα μυρμήγκια, τα κουνούπια
και το σκότος της νυκτός.

Και γι’αυτό στα πράγματά τους
έχουν δύο αλλαξιές
για να έχουνε ν’αλλάζουν
σ’ όλες τις κακοτοπιές.

Τον ήλιο έχω στην ψυχή

(του Χ. Βογιατζή)

Τον ήλιο έχω στην ψυχή,
το γέλιο στα χείλη,
την ζεστασιά μεσ’στην καρδιά,
στο στήθος τριφύλλι.

Στον κόσμο όλους ν’αγαπώ
σκοπός μου έχει γίνει
και πάντοτε να προσπαθώ
να ζήσει η Ειρήνη.

Την φύση κι αν πληγωσανε
σε όλο τον κόσμο
θα κάνω να μοσχοβολά
θυμάρι και δυόσμο.