Ναυτική δραστηριότητα έως το 1940

Η Ομάδα μας από την ίδρυσή της το 1913 διάλεξε την ειδίκευσή της στον Ναυτοπροσκοπισμό και ασχολήθηκε με θαλασσινές και ναυτικές δραστηριότητες και εμπειρίες. Η επιλογή της ειδίκευσης στα ναυτικά ήταν φυσική γιατί ο Αρχηγός Ιδρυτής Μάρκος Μίνδλερ ήταν ιστιοπλόος και ακούραστος κολυμβητής . Ο πρώτος Αρχηγεύων, Υ/Ο Γιώργος Χριστοφής καταγινόταν στα θαλασσινά αθλήματα και είχε ιδιόκτητη ιστιοφόρο λέμβο.
Παρ’ ολίγο … ποδηλάτες !
Οι Ιδρυτές του ΣΕΠ είχαν προτείνει στον Μάρκο Μίνδλερ να ιδρύσει ομάδα ποδηλατών, διότι ήταν παλαιός αθλητής της ποδηλασίας και Πρόεδρος της Ποδηλατικής Ενώσεως. ΄Ομως ο ΜΜ προτίμησε να ιδρύσει ναυτική ομάδα. Πίστευε ότι η θάλασσα βοηθά περισσότερο την ανάπτυξη των νέων. Ο ίδιος διαμόρφωσε τον όρο «Ναυτοπρόσκοπος». ΄Εως το 1922 η στολή ήταν ίδια με την προσκοπική με μόνη διαφορά μιά άγκυρα που έφερε ως διακριτικό στο αριστερό μανίκι. Διήγηση Αλέξανδρου Σαράτσογλου, το 1992

ΝΑΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ το 1 9 1 3
Μιά Κυριακή του Οκτώβρη 1913, κατεβήκαμε πολύ πρωϊ στο νεώσοικό μας, στο Ναυτικό ΄Ομιλο Νέου Φαλήρου, ο ιδρυτής μας Μ. Μίνδλερ, ο υπαρχηγός της Ομάδος μακαρίτης Γ.Χριστοφής κι ο γράφων Η. Ησαϊας, γιά το πρώτο εκπαιδευτικό ταξίδι έως την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά. Ξεκινήσαμε με μιά βαριά βάρκα, δώρο του Κ.Μελά στην Ομάδα μας, με πανί λατίνι, μέσα στην οποία βάλαμε εκτός από τις αποσκευές μας, αρκετή σαβούρα και κάμποσα σίδερα, γιά πιό μεγάλη ασφάλεια. Δεν φύσαγε καθόλου εκείνο το πρωϊ, ο ήλιος ήταν καυτερός και μερικά πολεμικά του Στόλου μας είχαν σταθμεύσει στον όρμο του Φαλήρου. Η βάρκα μας με τα κουπιά πήγαινε σαν χελώνα και μόλις στις 3 το απόγευμα φθάσαμε στον ορμίσκο της Σχολής. Πρώτη μας δουλειά αφού δέσαμε την βάρκα ήταν να πέσουμε στην θάλασσα. ΄Επειτα απ’ το μπάνιο ο Αρχηγός με τον Υπαρχηγό πήγανε στην Σχολή, σ’ επίσκεψη του Διοικητή Μπεράτη, κι εγώ σαν μικρότερος έμεινα φύλακας της βάρκας. ΄Οταν γυρίσανε είχε αρχίσει να βραδυάζει, ο καιρός ήταν γεμάτος κι έδειχνε πως θα ξεσπάσει μεγάλη σοροκάδα. Ο Διοικητής που τους συνώδεψε ώς την βάρκα, άκουσα να τους λέει πως δεν έπρεπε να γυρίσουμε στο Φάληρο απ’ τη θάλασσα με την βάρκα με τέτοιο άσχημο καιρό. Ο Αρχηγός μας όμως, με την γαλήνια έκφρασή του και το μικρό χαμόγελο, απάντησε “-Θα γυρίσουμε πάλι με την βάρκα μας”. Φύγαμε κατά τις εξήμισυ το βράδυ μ’ αέρα δυνατό που συνεχώς δυνάμωνε κι άλλο. Ο ουρανός ήταν γεμάτος μαύρα σύννεφα. Σε λίγο άρχισε βροχή, πρώτα σιγανή κι έπειτα δυνατώτερη. Ο σιρόκος σφύριζε δυνατά και σήκωνε τα κύματα με ορμή κοντά το ένα στ’ άλλο, κάνοντας την βάρκα μας να κατρακυλά σαν παιχνίδι πάνω στον αφρό. Με τον καιρό στα μούτρα και μ’ ανοιγμένο το μισό πανί κάναμε υπεράνθρωπες προσπάθειες με μακρυνές βόλτες που μας έριχναν σχεδόν στις ξέρες της Αίγινας. Παλεύαμε σκληρά επί πολλές ώρες με τα πελώρια κύματα και τον σιφουνιασμένο αντίθετο αέρα, μα ήταν αδύνατο να πιάσουμε τον κάβο του ΄Αγιου Βασίλη. Το σκοτάδι ήταν πηχτό, ο ένας δεν έβλεπε τον άλλο. Ο Αρχηγός Μίνδλερ στο τιμόνι, ψύχραιμος κι αμίλητος με την μεγάλη πείρα που είχε στα πανιά, κυβερνούσε το βαρκάκι μας με μαεστρία παλιού θαλασσόλυκου. Ο Υπαρχηγός Χριστοφής στο κουπί βοηθούσε το πανί στα κόντρα κι εγώ μ’ ένα τενεκάκι στο χέρι δεν πρόφθαινα ν’ αδειάζω τα νερά. Η θύελλα συνέχιζε με μεγάλη ένταση, τα ξάρτια σφύριζαν δαιμονισμένα, τα μαδέρια της βάρκας έτριζαν, η μανιασμένη θάλασσα χτύπαγε αλύπητα πάνω στα κεφάλια μας, οι καταρράκτες της βροχής μας είχαν μουσκέψει ώς το κόκκαλο και τα νερά είχαν φθάσει στους πάγκους που καθόμαστε. Οι ώρες περνούσαν και κάθε στιγμή ήταν ολόκληρος αιώνας. Δουλεύαμε σκληρά κι απεγνωσμένα μεσ’ το σκοτάδι γιά να σωθούμε. Σαν να μην έφθαναν αυτά τα βάσανά μας, ξεπήδησε μπροστά μας κι ένας άλλος, πιό άμεσος κίνδυνος. Ο δαιμονισμένος αυτός καιρός ήταν ευνοϊκός μόνο γιά όσα ιστιοφόρα έπλεαν προς τον Πειραιά. ΄Ολα τα καϊκια που είχαν γιά μέρες μείνει έξω απ’ τα νησιά από έλλειψη κατάλληλου καιρού, έτρεχαν κείνη τη νυχτιά μ’ ολογέμιστα πανιά με γρηγοράδα σίφουνα να φθάσουν στο λιμάνι. Φανάρι στη βάρκα μας δεν είχαμε, μα ούτε και μπορούσαμε να δούμε μακρύτερα απ’ τη μύτη μας. Μοναχά οι αστραπές π’ αδιάκοπα ακολουθούσαν η μιά την άλλη, μας έφεγγαν λιγάκι. Κι ενώ χαροπαλεύαμε στη μέση του πελάγους στην κατασκότεινη βραδυά, ακούμε άξαφα σ’ ελάχιστη απόσταση μιά βροντερή κι άγρια φωνάρα : “ Βρε κάντε όλο δεξιά θα σας κόψουμε στα δυό . . . παλιο . . . . “ ΄Ενα τεράστιο κύμα μας σήκωσε πολύ ψηλά και μας πέταξε λίγα μέτρα πάρα πέρα. ΄Ενα θεώρατο τριίστιο καϊκι με φουσκωμένα όλα τα πανιά πέρασε δίπλα μας ξυστά, σαν λάμψη αστραπής. Σωθήκαμε εκ θαύματος. Αλλά δεν πρόφθασε να φύγει αυτό κι άλλο, ύστερα κι άλλο, γραμμή επάνω μας περνούσαν τα καϊκια, λες κι είχανε βάλει στοίχημα ποιό πρώτο θα μας βούλιαζε. Οι ναύτες μας σκυλόβριζαν γιατί βρισκόμαστε μπροστά τους δίχως φανάρι και με τέτοιο βρωμόκαιρο. Σε μιά στιγμή ο Αρχηγός έκαμε το σταυρό του κοιτάζοντας από μακρυά τον ΄Αγιο Βασίλη κι είπε ευλαβικά “ ‘Αμα βγούμε με το καλό ένα κερί ν’ ανάψουμε στη χάρη του”. Ακόμα η τρικυμία βάσταγε μ’ ακράτητο θυμό. Τα κύματα σαν τα βουνά ψηλά μας σκέπαζαν τελείως, η αστείρευτη βροχή μας χτύπαγε με δύναμη, ο βοητός αέρας έσπαγε σαν συνεχής σειρήνα τα αυτιά μας. Δεν μπόρεσα πιά να κρατηθώ. Κατάκοπος σωριάστηκα λιπόθυμος δίπλα στο άλμπουρο. Δεν είδα την συνέχεια. Ξύπνησα την άλλη μέρα σ’ ένα ξένο κρεββάτι σ’ ένα σπιτάκι του Φαλήρου κι είδα το γέρο θαλασσινό φύλακα του Νεωσοίκου μας, τον Μπάρμπα - Αποστόλη, που μούδινε βοήθεια. Αργότερα έμαθα πως ένα τορπιλλοβόλο του Στόλου μας ειδοποιήθηκε την νύχτα κι έψαχνε με τους προβολείς να μας βρεί μα δεν μπόρεσε. Ο Αρχηγός μας με μύρια βάσανα οδήγησε την βάρκα μας στην βάση της. Εμένα και τον Χριστοφή μας πήραν σαν τσουβάλια αναίσθητους μεσ’ απ’ τα νερά της βάρκας. Το πρώτο μου αυτό ταξίδι ήταν ένα μεγάλο μάθημα γιά μένα και με έκανε νά ’χω σεβασμό κι ακλόνητη πεποίθηση στη ναυτική ικανότητα και στο γερό μυαλό του Αρχηγού μας. Ησαϊας Γ. Ησαϊας, διήγηση 1947
Το περιοδικό Ναυτική Ελλάς του Φεβρουάριου 1947 δάνεισε ο Μάρκος Δραγούμης.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Το ναυτικό και κατασκηνωτικό μας υλικό το είχαμε στον Νεώσοικο του Ναυτικού Ομίλου Νέου Φαλήρου, όπου ήταν Πρόεδρος ο Μ. Μίνδλερ. Το αποτελούσαν μιά δίκωπη αγώνων με κινητά σέλματα, μιά μεγάλη ιστιοπλοΐας με λατίνι πανί και μιά δεκαεξάκωπη της Σχολής Δοκίμων. Το 1914 αποκτήσαμε ακόμα δύο σκάφη.Βάρκες, καϊκια, κωπηλασία, ιστιοπλοία, κολύμπι, ναυαγοσωστική, ψάρεμα (π.χ στον Πόρο με τον Κ.Λασκαρίδη) ήταν συνηθισμένες απασχολήσεις. Στις κατασκηνώσεις στον Πόρο, τις Σπέτσες και πιό πέρα η ομάδα μεταφερόταν συνήθως με τον στόλο της, ιδίως μετά την απόκτηση του καϊκιού της με πετρελαιομηχανή, της «Γλαύκης Ι» το 1932.

ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΗ : "... Κατά το 1918 είχεν οργανωθή η Ναυτική Υπηρεσία Ακτοφυλακής Σαρωνικού. Εις την 3ην Ομάδαν έλαχεν η φρούρησις του ακραίου Δ' Φυλακίου της Βαρκίζης , εκεί δε εγκατεστάθη η ομάς, υπό τους υπαρχηγούς Ησαίαν Ησαίαν και Γεώργιον Μ. Μίνδλερ. Κωνικαί σκηναί και αντίσκηνα τοποθετημένα κάτωθι των πεύκων εις θέσιν μη εμφανή εκ της θαλάσσης. Εις το παρατηρητήριον ευρίσκετο, τοποθετημένον επί τρίποδος, ναυτικόν τηλεσκόπιον με το οποίον ο φρουρός (όστις ανά δίωρον ενηλάσσετο) ηρεύνα συνεχώς το πέλαγος διά την τυχόν εμφάνισιν υποβρυχίου. Κάποτε, το φυλάκιον ειδοποίησεν εσπευσμένως τας πρώτας πρωϊνάς ώρας περί της εμφανίσεως εχθρικού υποβρυχίου. Τα δύο αντιτορπιλλικά που απεστάλησαν αμέσως, αλίευσαν επιπλέον τεράστιον σιδηρούν βαρέλιον. Εδόθησαν συγχαρητήρια υπό των ναυτικών αρχών διά την καλήν εκτέλεσιν των διαταγών. Τέλη Α’ Παγκόσμιου πολέμου .Ο Ναύαρχος Κλίφτον Μπράουν τοσούτον ευηρεστήθη εκ της οργανώσεως του Φυλακίου της 3ης Ομάδος, ώστε προσέφερε υπέρ της κατά θάλασσαν οργανώσεως αυτής το ποσόν των δραχμών 10.000. Το ποσόν τούτο, προστεθέν εις την υπό, ετέρου Μεγάλου Ευεργέτου της Ομάδος, συμβούλου του Σ.Ε.Π Δημητρίου Τζιρακοπούλου γενομένην μεγάλην δωρεάν εκ Δραχμών 20.000 (1923) εχρησιμοποιήθη εις απόκτησιν του μεγάλου εκπαιδευτικού ιστιοφόρου, μετά πετρελαιομηχανής, πλοίου της Ομάδος...”

ΝΕΩΣΟΙΚΟΣ : Το 1927 μας παραχωρείται από την τότε Βάση υδροπλάνων, ένα μικρό και στενό κομμάτι βραχώδους παραλίας στον Αγ. Γεώργιο Ξηροτάγαρου στο Δέλτα Παλαιού Φαλήρου. Δίπλα στον Νεώσοικο έφθαναν υδροπλάνα μέχρι το 1933, ήταν οι γραμμές γιά Μπρίντιζι, Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Ο Αρχηγός Τάσος Αντωνόπουλος και τα παιδιά της 3ης κυριολεκτικά με τα χέρια τους κάνουν κρηπίδωμα και επιχωματώσεις. Οι βαθμοφόροι κι οι Ναυτοπρόσκοποι μαζεύουν με τα χέρια τις πέτρες από την θάλασσα και την άμμο από τους χειμάρρους του Παλαιού Φαλήρου.Ετσι, επεκτείνουν και βελτιώνουν τον χώρο τους και χτίζουν ένα μικρό οίκημα, τον Νεώσοικο, για την φύλαξη των λέμβων και του υλικού τους. Στη συνέχεια γίνεται μώλος και τοποθετούνται σιδερένιες επικλινείς ράγες πάνω στις οποίες με την βοήθεια ενός καροτσιού μεταφέρονται τα σκάφη από την στεριά στην θάλασσα κι αντίστροφα. Τις ράγες τις κουβάλησαν μόνοι τους, τραβώντας τις με σχοινιά από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Πειραιά ! Με την βοήθεια παλιών της Ομάδας, γονέων και φίλων χτίζουν τους τοίχους και στρώνουν το τσιμέντο στην πλατεία (πλατ-φόρμ) που οι ίδιοι επιχωμάτωσαν. Γιά όλη την κατασκευή του Νεώσοικου πληρώθηκαν μόνο 3 μεροκάματα σε επαγγελματίες .

18 - 1 - 31 Επιθέωρηση της ομάδας στην Ναυτική βάση από τον κ. Περιφερειακό ‘Εφορο Αττικοβοιωτίας Παρόντες : Αξιωματικοί 5, Ν/ποι 25.

8 - 3 - 31 Συγκέντρωση της ομάδας στο Νεώσοικο. Οι Ν/ποι έσκαψαν, μετέφεραν πέτρες για κτίσιμο, ασβέστη και πορσελάνη και πέτρες με το καροτσάκι. 9 - 3 - 31 Οι Ν/Π. Σαράντης, Μακρής, Τραυλός μετέφεραν με το καρότσι 2 καντάρια ασβέστη στο Νεώσοικο της ομάδας. 10 & 11 - 3 - 31 Οι Ν/Π. της 3ης και 4ης ενωμοτίας εργαστήκαμε για το κτίσιμο του Νεώσοικου. 15 - 3 - 31 Οι Ν/Π. εργάσθηκαν στο Νεώσοικο. 29 - 3 - 31 Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Επισκευάστηκε το υπόλοιπο μέρος της στέγης και χτίστηκε ο τοίχος. 5 - 3 - 31 Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Εργαστήκαμε στην εξαγωγή χώματος, καθώς και στην κατασκευή τμήματος της στέγης που είχε παρασυρθεί από τον δυνατό Β. άνεμο. 5 Ιουλίου 1931 Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Καθαρίζαμε όλο το πρωΐ, το εσωτερικό και εξωτερικό του ανακαινισθέντος Νεώσοικου. Αιφνιδιαστική επίσκεψη του κ. Τ. Εφόρου Αθηνών, μας βρήκε όλους να εργαζόμαστε.

10 Απριλίου 1932 Συγκέντρωση στις 9 το πρωΐ στο Νεώσοικο όπου πιάσαμε δουλειά για να επιδιορθώσουμε το Νεώσοικο. Ο μπροστινός τοίχος γκρεμίζεται γιατί ο Νεώσοικος πρόκειται να γίνει πιο μακρύς. ‘Εφθασε επίσης ένας Γάλλος με την σύζυγό του, ο οποίος έχει έλθει από τη Γαλλία με ένα κανόε και πρόκειται το απόγευμα πάλι να αποπλεύσει. Διάλυση στις 1 μ.μ. 16 Απριλίου Η συγκέντρωση αυτή τη φορά έγινε στο Νεώσοικο και όχι στη Λέσχη, γιατί συνεχίζεται η επιδιόρθωση του νεώσοικου. Διάλυση στις 7 μ.μ. 17 Απριλίου Συγκέντρωση στις 9 π.μ. στο Νεώσοικο. Συνεχίζονται οι εργασίες. Ο νέος τοίχος ανυψώνεται μέχρι 0,80 μ. Το απόγευμα η δουλειά συνεχίζεται, προαιρετικώς. 23 Απριλίου Συγκέντρωση στις 5 μ.μ. στο Νεώσοικο, όπου συνεχίζεται η επιδιόρθωσή του. 24 Απριλίου Συγκέντρωση στο Νεώσοικο στις 9 π.μ. Συνεχίζονται οι εργασίες για την επιδιόρθωσή του. Ανέλκυση λέμβου «Φούλας» στην πλατεία του Νεώσοικου. Διάλυση 1 μ.μ. 27 Απριλίου 1932 Συγκέντρωση στις 9 στο Νεώσοικο. Συνεχίζονται οι εργασίες για την επιδιόρθωσή του. Τρεις ναυτοπρόσκοποι πήγαν στην Καλλιθέα με το καρότσι, και έφεραν τα απαιτούμενα ξύλα για τη στέγη του Νεώσοικου. 14 Μαΐου 1932 Συγκέντρωση στο Νεώσοικο στις 8.30 π.μ. Συνεχίζεται ο καθαρισμός του Νεώσοικου. Προετοιμαζόμαστε για να ανελκύσουμε στη ξηρά το νέο καΐκι της ομάδας μας. Στήσαμε το παλάγκο και αρχίσαμε την ανέλκυση, αλλά γίνεται αργά. Διάλυση στις 1.30 μ.μ. Το απόγευμα προχώρησε η ανέλκυση μέχρι ενός σημείου. Η θέση του καϊκιού ήταν ασφαλής και γι’ αυτό αποχωρήσαμε επειδή ήταν η ώρα αρκετά προχωρημένη και διαλυθήκαμε.

Επί σειρά ετών τα παιδιά έκαναν τακτικές περιπολίες με τις βάρκες τους τις ώρες που υπήρχαν κολυμβητές στην θάλασσα, ώστε να είναι έτοιμοι να προσφέρουν βοήθεια σέ όποιον χρειαζόταν.

Συμμετείχαμε με λαμπρές επιτυχίες σε πανελληνίουs κι άλλους αγώνες ιστιοπλοΐας. Επιδείξεις ναυτικής ικανότητας, κολυμβητικοί αγώνες κ.α.

Το 1938 ο Νεώσοικος επαρκεί γιά την στέγαση τού στόλου επτά σκαφών που διαθέτει η 3η. Είναι μια υποδειγματική ναυτική βάση. Πρώτος Αρχηγός Βάσεως ανέλαβε ο Περικλής Περρωτής, κατόπιν ο Λώλος Ζαμάνος μέχρι το 1939. Ο Υπαρχηγός Γρηγόρης Βασιλειάδης που έμενε κοντά, ήταν υπεύθυνος μηχανών και έραβε συνεχώς πανιά !

Με ορμητήριο τον Νεώσοικο σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο στη διάρκεια των σχολικών διακοπών γίνονται εκδρομές με τις ιστιοφόρες λέμβους μας στην Σαλαμίνα, Αίγινα, Βούλα, Βουλιαγμένη και πολλές φορές ως το Σούνιο. Γιά να αποκτήσουν χρήματα τα παιδιά κατασκευάζουν μοντέλλα ιστιοφόρων κερκούρων και τα πουλούν σε αγορές που οργανώνουν το 1935, 1936 και 1937. (Σαράτσογλους,1992).

Το επίπεδο ναυτικής εκπαιδεύσεως ανέβηκε κατά την δεκαετία του Τριάντα σε ύψη εντυπωσιακά. Κερδίσαμε την Σχολή Δοκίμων σε ιστιοπλοϊα (περίπου το 1930) και μας χάρισαν την “Νίκη”,που ήταν το καλύτερο σκάφος μας γιά αγώνες . Μόνο σε δυνατό καιρό πηγαίναμε με την “Αλκυόνα”, στην λαγουδέρα της οποίας είχαμε τις νίκες της σε μπρούτζινα πλακίδια. (Γ.Βασιλειάδης, Π.Αλευράς 1989) Δίνουμε τον λόγο στον Φώτη Μπεϊλεριάν : - Το 1931, ήρθε στο Παληό Φάληρο και άραξε στον όρμο του, αγγλικός στόλος. Ηταν τρία πολεμικά, το LONDON, το EXΕTER και ένα άλλο που δεν θυμάμαι. Οι Αγγλοι μας κάλεσαν σε αγώνες ιστιοπλοιίας, πήγαμε με την "ΝΙΚΗ", αλλά είχαν ένα σκάφος καταπληκτικό και μας τάραξαν! Ηταν μία από τις σπάνιες ήττες μας .... Μετά τον αγώνα μας κάλεσαν σε δεξίωση γνωριμίας. Θυμάμαι ότι επάνω στον μπουφέ, το φρέσκο βούτυρο ήταν μια έτσι ψηλή βουτυρένια κολώνα, και δίπλα σε άλλη μία, εξ ίσου ψηλή κολώνα, στεκόταν η ζάχαρη. Ο κυβερνήτης ήταν με τον αρχηγό τον Γιώργο Σπέντσα και πηγαινοέρχονταν στην κουβέρτα κουβεντιάζοντας. Εμπρός τους περνούσαν ναύτες-καμαρώτοι οι οποίοι κουβαλούσαν διάφορες λιχουδιές, αλλά και ένα κύπελλο γεμάτο τσιγάρα. Το μάτι του αρχηγού έπιασε αμέσως το πράγμα, ζήτησε την άδεια του κυβερνήτη, και σταμάτησε τον ναύτη που περνούσε εκείνη την στιγμή: "Οι πρόσκοποι δεν καπνίζουν", παρατήρησε αυστηρά. O ναύτης αντιπαρατήρησε με σεβασμό: - "Με συγχωρείτε αλλά το γεμίσαμε τρεις φορές"! - ΄Ολες οι εποχές ίδιες λοιπόν.... - Ναι ίδιες ..... Βέβαια, εμείς δεν καπνίζαμε μέσα στην αίθουσα, χώναμε όμως πέντε-πέντε τα τσιγάρα μέσα στις τσέπες μας ! Ευκαιρία.

ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ 3ης Ναυτοπροσκόπων "TROCADERO" Κυριακή 29.9.1935 4.30-9μμ

Ωρα 4.30' Αφιξις των λέμβων της Ομάδας και αγκυροβολία αυτών προ των επισκεπτών. Ωρα 4.45' Επαρσις σημαίας επι του ιστιοφόρου της Ομάδας.

 "   5.00'  Ελιγμοί μοίρας ιστιοφόρων λέμβων (Συννενόησις δια συνθηματικού κώδικος).

Ωρα 5.30' Χειρισμοί ιστιοφόρων λέμβων (αγκυροβολία δια πλωτής αγκύρας, δρομομέτρησις, σειροδέτησις κλπ). Ωρα 5.55' Εγκατάστασις Ναυαγοσωστικού διαδρόμου από ιστιοφόρου ομάδος μέχρι Τrocadero. Κατόπιν, ναυτικαί παιδιαί και σκυταλοδρομία ενωμοτιών. Ωρα 6.15' Επίδειξις μοίρας κωπηλάτων λέμβων (Συνεννόησις δια συνθηματικού κώδικος). Ωρα 6.30' Ανατροπή ιστιοφόρου λέμβου και διάσωσις πληρώματος. Υποστολή σημαίας. ( ΣΗΜ. Καθ' όλην την διάρκειαν, πλήρης ορχήστρα JAZZ ).

ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ Κυριακή 20/9/1936 : Το πρωί έγινε άσκηση ανατροπής ιστιοφόρου λέμβου και διάσωση του σκάφους και του πληρώματος. Ανατράπηκε η λέμβος του σκάφους του Λασκάρ . Το μεσημέρι η Γλαύκη τοποθέτησε τους δύο πλωτήρες που θα χρησιμεύσουν ως αφετηρία και τέρμα της κολυμβητικής σκυταλοδρομίας στο χώρο πριν το Φλοίσβο. Επίσης τοποθέτησε τις σημαδούρες εκκινήσεως και στροφής για τον αγώνα ιστιοπλοίας 3 μιλίων. Στις 4η μ.μ. η εξέδρα του Φλοίσβου όπου έγινε η παρακολούθηση της επίδειξης ήταν κατάμεστη από κόσμο. Τότε άρχισε το πρώτο μέρος του προγράμματος, η σκυταλοδρομία κολύμβησης 4Χ50 μεταξύ ενωμοτιών. Ο πρώτος κολυμβητής κάθε ενωμοτίας κολύμβησε ελεύθερο, ο δεύτερος διάσωσε πνιγμένο, ο τρίτος ντυμένος και ο τελευταίος με σωσίβιο. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται ελιγμοί ιστιοφόρων λέμβων και συνεννόηση μεταξύ τους με σήματα του συνθηματικού κώδικα. Οι λέμβοι ήρθαν στην Αύρα στο Φλοίσβο σε γραμμή παραγωγής, έκαναν αθρόα αναστροφή πριν το Φλοίσβο, μετά έπλευσαν προς την Αύρα όπου έκαναν αθρόα αναστροφή, εκεί προς το Φλοίσβο πριν τον οποίο έκαναν αθρόα υποστροφή και εκεί διαλύθηκαν. Ακολούθησαν οι β’ ετήσιοι αγώνες ιστιοπλοίας 3 ναυτικών μιλίων μεταξύ λέμβων Ελλήνων ναυτοπροσκόπων. Οι αγώνες υπήρξαν πολύ θεαματικοί ιδίως λόγω της σκληρής πάλης μεταξύ Νίκης και Αλκυώνας αφενός και Αργούς και λέμβου Ι.ΟΝ.Φ. αφ’ ετέρου. Καθ’ όλη τη διαδρομή πρώτη ερχόταν η Νίκη αλλά στα τελευταία 75 μέτρα λόγω αλλαγής του καιρού ευνοήθηκε η Αλκυώνα και υπερίσχυσε. Οι λέμβοι τερμάτισαν με την εξής σειρά, η Αλκυώνα (νικήτρια του πρώτου αγωνίσματος ‘’ταχύτερη λέμβος Ελλήνων ναυτοπροσκόπων για το 1936’’ λαμβάνει το έπαθλο του κ. Μίνδλερ), β’ Νίκη, γ’ ‘’Εκείνη’’, δ’ η λέμβος της 1ης ομάδας Νέου Φαλήρου (νικήτρια του 2ου αγωνίσματος λαμβάνει το έπαθλο του κ. Σοφιανού), ε’ η Αργώ, στ’ το ‘’Μ.Μ.’’, ζ’ η λέμβος της 9ης Ο.Ν.Α. Μετά έγινε η ανατροπή ιστιοφόρου λέμβου, της οποίας το πλήρωμα διέσωσε η Γλαύκη, ερχόμενη δίπλα στον τόπο της ανατροπής και ρίχνοντας σωσίβια στους Ν/Π που αποτελούν το πλήρωμα, το δε σκάφος και την εξαρτία η Νίκη και η Αλκυών κωπήλατοι. Το αγώνισμα ουραδίου 50μ. μεταξύ ενωμοτιών δεν έγινε επειδή σκοτείνιασε. ΚΥΡΙΑΚΗ 27 : Έγιναν στο Νεώσοικο οι ετήσιοι αγώνες κολυμβητικού πρωταθλήματος προσκόπων. Στους αγώνες αυτούς κολυμπούν όλοι οι πρόσκοποι μιας ομάδας 100μ. χωρίς ορισμένοι χρόνο, κερδίζει όμως η ομάδα της οποίας κολύμβησε το μεγαλύτερο ποσοστό επί τοις % των προσκόπων της. Στις 23/9/1936 έγινε η εκδρομή των βαθμοφόρων με τη «Γλαύκη Ι» στη Γλυφάδα. Του καϊκιού επέβαινε κι ο Γάλλος αρχηγός κ. Indicci που μένει τώρα στην Ελλάδα, ο οποίος κατά την εκδρομή στο Παρίσι περιποιήθηκε πολύ τους προσκόπους της ομάδας μας. Ενώ η Γλαύκη έπλεε με τα πανιά και με ισχυρούς ανέμους το κατάρτι έσπασε και έπεσε κάτω με όλη την ιστιοφορία. Αφού μαζέψαμε την ιστιοφορία και το κατάρτι ο πλους συνεχίστηκε με τη μηχανή.

Ο Μιχ. Σοφιανός βοηθούσε ψυχή τε και σώματι. Είχε ένα ωραίο σπίτι κοντά στον νεώσοικο . Το 1936 ή 37 ναυπήγησε μιά μεγάλη βάρκα σε ένα από τα μπροστινά δωμάτια του σπιτιού του . Επειδή η βάρκα ήταν χοντρή στην μέση, βαφτίστηκε “Γουρούνα”. Όταν θέλησε να την καθελκύσει, ανακάλυψε ότι δεν χωρούσε να βγεί και χρειάστηκε να γκρεμίσει ένα παράθυρο. Αν δεν βοηθούσε να αποκτήσουμε τις άδειες δεν θα είχαμε ποτέ Νεώσοικο. Το οικογενειακό του ρητό ήταν A coeur vaillant,rien d’ impossible. ‘Ηταν αυλάρχης του Πρίγκιπος Νικολάου.( Τ. Γκαζιάνης 1994).

Κυριακή 20/6/37 : Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Σήμερα επαναλήφθηκαν οι εργασίες της ομάδας, αλλά απουσίασαν μερικοί Ν/Π οι οποίοι δεν τέλειωσαν ακόμα τους διαγωνισμούς τους. Όλο το πρωί έγιναν διάφορες εργασίες τακτοποίησης και επισκευής του Νεώσοικου.

Τετάρτη 23 : Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Εξακολούθησαν οι εργασίες επισκευής του Νεώσοικου, ναυτικού υλικού και άρχισε να επισκευάζεται ο δρόμος που οδηγεί από τα λουτρά στη βάση μας. Κυριακή 27 : Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Οι εργασίες κατασκευής του δρόμου διακόπηκαν προσωρινά το πρωί και άρχισε η κατασκευή χαρμανιού για το μπλόκι που γίνεται πάνω στο βραχάκι για να στηθεί ο ιστός. Όλη η ομάδα δούλεψε με πολύ κέφι όλη την ημέρα. Αργά το απόγευμα έγιναν ασκήσεις κωπηλασίας από όσους έμειναν στο Νεώσοικο. Πέμπτη 1/7/37 : Συγκέντρωση στο Νεώσοικο. Εξακολούθησαν οι εργασίες για το δρόμο και έγιναν ασκήσεις κωπηλασίας με τη «Νίκη».

Πριν τον πόλεμο, εκτός από τα μεγάλα υδροπλάνα της γραμμής AEROESPRESSO, επιβατικά από Ιταλία προς Μέση Ανατολή, απογειώνονταν κοντά μας και τα μικρά της πολεμικής αεροπορίας με τους πλωτήρες. Πολλές φορές πριν ανάψει η μηχανή και απογειωθούν τα παρέσυρε ο αέρας και τα κύματα προς τα βράχια του Τροκαντερό. Αμολάγαμε βάρκες και τα ρυμουλκούσαμε με περηφάνεια μέχρι που έφθανε η βενζινάκατος. Αυτοί παρεξηγιόντουσαν και κατεβάζανε τα μούτρα τους, σπάνια λέγανε κανένα ευχαριστώ. Μετά τον πόλεμο, δίπλα στον Νεώσοικο είχε χτιστεί ένα μεγάλο υπόστεγο της αεροπορίας. (Διήγηση Νίκου Μεζά).

ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΩΣΟΙΚΟ, το 1939

Δικτατορία Μεταξά. Με την Διάλυση του Σώματος Προσκόπων, υποχρεωθήκαμε να παραδώσουμε τον Νεώσοικο στην Εθνική Οργάνωση Νεολαίας . Μερικά σκάφη «χάθηκαν» πριν παραδοθούν ( από τα αγανακτισμένα παιδιά ) . ΄Αλλα προστατεύθηκαν όσο γινόταν από ναυτοπρόσκοπους που εντάχθηκαν στην ΕΟΝ και ανέλαβαν τις βάρκες ! Στη διάρκεια του πολέμου ο νεώσοικος σχεδόν καταστρέφεται.