Νίκος Γεωργακόπουλος

Ο Νίκος Γεωργακόπουλος γράφτηκε στην αγέλη μάλλον την άνοιξη του 1971 και έγινε μέλος των κιτρίνων. Εξάρχης του ήταν ο Ερρίκος Σκάσης. Κάποια στιγμή έγινε εξάρχης, μάλλον των κιτρίνων. Μάλλον ανέβηκε στην ομάδα το 1974, όπου είχε ενομωτάρχη τον Ερρίκο Σκάση (βλ. Ερρίκος Σκάσσης). Κάποια στιγμή έγινε ενομωτάρχης των Αλκυόνων. Σε μια κατασκήνωση (ίσως το 1977) είχε τον Νίκο Παρθένιο (βλ. Νίκος Παρθένιος ως συν-ενομωτάρχη, με αρχηγό Κων'νο Παρεντζόγλου (βλ. Κωσταντίνος Παρετζόγλου), σε στοίχημα με τον οποίον για όσες κρύες κοκα-κόλες μπορούσαν να πιούν δέχθηκαν οι δυο Νίκοι να σκάψουν τάφρο αποχαίτευσης στις (τότε καινούριες) βρύσες. Κατόπιν πέρασε την κοινότητα και μετά, ταυτοχρόνως με τον Κωσταντίνο Τριανταφύλλου (βλ. Κωσταντίνος Τριανταφύλλου, Χάθι) έγινε βοηθός αγέλης (με όνομα Ραν) με αρχηγούς την Έλλη και τον Ερρίκο Σκάσση (βλ. Έλλη Σκάσση, Ερρίκος Σκάσσης). Με τον Κωσταντίνο, αργότερα ήταν συν-αρχηγοί αγέλης και έφεραν στο αρχηγείο αγέλης πολλούς κλασσικούς παλαιούς και τώρα γονείς λυκοπούλων (βλ. Αλέξανδρος Δημάκης, Λίλυ Ιακωβίδη, Μαργκώ Χατζηνικολή, Άνθια Δεστούνη, Μαρία Σταυροπούλου, κ.α.). Ύστερα πέρασε στο αρχηγείο ομάδας με αρχηγό τον Άγγελο Μελέγκοβιτς (βλ. Άγγελος Μελεγκοβιτς) και έγινε αρχηγός ομάδας (1980-82?). Υπαρχηγός του ήταν ο Γιάννης Μαρκιανός, πανω στον οποίο έπεσε ένα δέντρο που κοβόταν για την πυρά στην Ερμιόνη της αρχηγείας του Νίκου ("Αμάν, πάει ο Γιάννης"). Βοηθός ήταν ο Ζάκης Ντεπιάν. Αργότερα έγινε παλαιός και απαθανατίστηκε στους στίχους "με τον κάφρο αρχηγό."