Η μάνα σου

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε ένα μακρινό δάσος μια μάνα με την κόρη της.

Εκδοχή Ζάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε ένα μακρινό δάσος μια μάνα με την κόρη της.

Ξαφνικά συναντούν τον κακό λύκο ο οποίος μόλις είχε φάει το 3ο γουρουνάκι και είχε διαολεμένη όρεξη για γλυκό.

Αχ μη μας φάτε κυρ Λύκε, είπε η μικρή τρομαγμένη.

Μην ανησυχείς κοριτσάκι, λέει στη μικρή λύκος, δεν θα φάω εσένα;

Και ποιον θα φας, τον Γαγάνη;

Όχι ούτε τον Γαγάνη.

Τότε ποιον;

Και απαντάει ο λύκος: "ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ"

Κρύος ιδρώς έλουσε το πρόσωπον της μικράς και ασπίλου νεάνιδος. Προοδευτικά ήρχισεν να κυλά ο ιδρώς αυτός ως το ύδωρ των πηγών του Πεντελικού μεσούσης της αττικής ανοίξεως. Η προοπτική της φιλτάτης αυτής μητρός, γενομένης γεύμα προχειρότατον του κακίστου φήμης canis lupus, σφόδρα της απήρεσκεν. Εάν ηδύνατο επιλέξειν γεύμα δια το σαρκοβόρον σαφώς ήθελεν εις αντάλλαγμα προσφέρειν βορά εις τους τραχείς οδόντας του κυνίδους τον ευτραφή Γαγάνην. Αδέξιος σιγή ηκολούθησεν την τεταμένην αυτών στιχομυθίαν. Αμφότεροι συνομιληταί διστάζοντες πρσεπάθουν να εκτιμήσωσιν, εις έκαστος, τας δυνάμεις του αντιπάλου των. Την άκομψον ταύτην σιγήν διέκοψεν η στεντόρειος φωνή του προσπείνου σαρκοβόρου.

- Ήσουν τάχατες ανιχνευτής της Τρίτης;

Η ερυθροπαρειούσα νεάνις, ενθυμηθείσα τας συνεχούς προτροπάς του Ενωμοτάρχου αυτής, απέφυγεν απάντησιν άμεσον εις το ευθές τούτο τεθέν ερώτημα. Διηρωτήθη, αγωνιούσα και ιδρώττουσα, ποίος άραγε ο απώτερος στόχος τοιαύτης ερωτήσεως. Τι συμπέρασμα ήθελεν τάχα εξάγειν ως αποτέλεσμα της προαναφερθείσης ερωτήσεως, ο τριχωτός ούτος κάτοικος του αδιαβάτου τε πυκνού δάσους. Πώς ήτο δυνατόν, επέμεινε σκεπτομένη η δεκαοκτούτης, άγνωστος τίς λύκος όπως απευθύνει μεθ' επιμονής αμέτρου, ερωτήματα τόσον αδιάκριτα, όσον αυτά που θέτει τω Ελληνικώ Κοινοβολίω ο της Αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Αρχηγός λίγον πρίν τας διακοπάς του θέρους, προσμένων να τον ενθυμηθεί το ευπειθές αυτού ακροατήριον κατά την διάρκειαν της θερινής ραστώνης-και μετά ίσως από αυτήν.