Γιώργος Τριανταφύλλου

Γεννήθηκε το 1967 και σε ηλικία 8 ετών έγινε λυκόπουλο στην 3η Αγέλη. Έχασε την 1η του κοπή πίττας στην Ύδρα επειδή ξέχασαν να τον ειδοποιήσουν, αλλά αποζημιώθηκε με την επόμενη κοπή πίττας στο σπίτι των Αλευρά στο Λεωνίδιο. Άκουσε για 1η του φορά μερικά από τα μαγικά παραμύθια του θρύλου "1000 και 1 νύχτες" από την Έλλη Τρίπου-Σκάσση και τον Δημήτρη Παρετζόγλου στην κατασκήνωση. Σε ηλικία 11 ετών ανέβηκε στην ομάδα με καθυστέρηση ολίγων μηνών επειδή -ιδιαίτερα αγαπητός στην Αγέλη- είχαν ξεχάσει πως ήταν η σειρά του. Αλκυών αρχικά στην ενωμοτία του Νίκου Γεωργακόπουλου ο οποίος τον χαρακτήρισε "τσακάλι", έμαθε από τον τότε Α/Ο Ομάδας Κώστα Παρετζόγλου πως μιλάει πολύ δυνατά σε ένα παιχνίδι εκδρομής όπου η ησυχία ήταν το ζητούμενο (ναι, η σιωπή είναι συχνά χρυσός). Στο 2ο explore του στο Μοναστήρι κοντά στην Ερμιόνη έμαθε την αξία του να ανάβεις φωτιά με όχι παραπάνω από 3 σπίρτα, καθώς και την αξία του αλατιού σε ένα κατά τά άλλα άριστα μαγειρεμένο κοκκινιστό. Δεν ξέχασε ποτέ το νυχτερινό στο Πύργο της Ερμιόνης όπου το έπαθλο για την ενωμοτία που νίκησε ήταν ένα ταψί καταίφι, ούτε το πως λαμπυρίζει το πλαγκτόν όταν αναδεύεται από τα κουπιά του Μάρκου καταπλέοντος στο λιμάνι του Πόρου στις 2 η ώρα το πρωί μπροστά από το θωρηκτό Αβέρωφ. Έμαθε ιστιοπλοία μαζί με πολλούς από την γενιά του από τον αξέχαστο Μάκη Τορόση, εμπειρία μετά την οποία η σχολή κυβερνήτου ήταν παιχνιδάκι. Ο Μάρκος αποτυπώθηκε 20 χρόνια αργότερα σ'ένα σχέδιο του βιβλίου Φυσικής που συνέγραψε (βλ. www.katoptrons.eu). Με αναπάντεχη "διοικητική πράξη" μετατέθηκε στην ενωμοτία Πιγγουίνων όπου κάποτε έγινε ενωμοτάρχης. Έμαθε την σημασία της ηγετικής ψυχραιμίας όταν είδε τον παλιό Α/Ο Άγγελο Μελέγκοβιτς να ράβει το σκισμένο πανί του Μάρκου έξω από τα νερά της Αίγινας με 7-8 μποφώρ την ώρα που η δεκάκωπη, από τα νέρα που είχαν εισέλθει από την κουπαστή, είχε μετονομαστεί σε Υ/Β.

Ως βαθμοφόρος ομάδας χαρακτηρίστηκε στην κατασκήνωση ως "Νιρβάνας" για τον ατάραχο και βαθυστόχαστο τρόπο βαδίσματός του. Ως Υ/Ο, συμμετείχε ενεργά στις ενδελεχείς, πολυετείς και μέχρι τώρα άκαρπες έρευνες για το ποιός έριξε την κεντρική πύλη την ημέρα της λήξης της κατασκήνωσης. Επικρατέστερη άποψη παρέμεινε αυτή που απέδωσε το γεγονός στην αναζήτηση των γεμάτων από πολύτιμα μέταλλα αθανάτων που είναι κρυμμένοι στον πάτο του πηγαδιού του μαγειρίου της Ερμιόνης από ανήσυχα (άυλα;) όντα τα οποία συνδέονται με ανεξιχνίαστο τρόπο με τον Μπίστι. Πληροφορίες σχετικά με πιθανές διασυνδέσεις τους με τις γνωστές Λαλούδες παραμένουν διαβαθμισμένες και άκρως απόρρητες. Για την ανεκτίμητη συμβολή του σε αυτές τις έρευνες ο τότε Α/Ο Γιάννης Μαρκιανός του ανέθεσε το 1986 την Ύπατη Αρμοστεία Κρήτης την οποία κατέχει έκτοτε. Η συμμετοχή του στην βασική σχολή και στην σχολή κυβερνήτου απετέλεσαν το επιστέγασμα της πορείας του στην 3η.