Ορειβατική στην Τριγγία (Καλαμπάκα), 1999

ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ '99

Όρος Τριγγία (2204)

Χαράματα 26 Δεκεμβρίου, εντελώς τυχαία, μαζευτήκαμε στην λέσχη 16 επίλεκτοι ορειβάτες και μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε, αποφασίσαμε να φύγουμε για την Τριγγία, βουνό νοτιοανατολικά της Καλαμπάκας. Φύγαμε από την Αθήνα κατά τις πέντε παρά δέκα. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που φθάνοντας στην Λαμία, κάναμε μια στάση για ξεκούραση στο (φημισμένο...) εστιατόριο "Πασιάκος". Μερικοί τολμηροί επισκέφθηκαν τις τουαλέτες, ενώ άλλοι ακόμη πιο τολμηροί επιχείρησαν να φάνε τα σάντουιτς, δίχως όμως επιτυχία (ζητήθηκε η συνταγή για την Ερμιόνη, αλλά ο μαγαζάτορας επιμένει να την κρατά μυστική). Αργότερα, φθάσαμε στην Καλαμπάκα, απ' όπου μαζέψαμε και τον Αλ. Παναγιωτόπουλο. Κατά τις εντεκάμισι, φθάσαμε στο χωριό Κλινός, απ' όπου ξεκινάει η ανάβαση για το καταφύγιο. Μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις με τους ιθαγενείς για την φασολάδα, ξεκινήσαμε την ανάβαση. Πορεία μέσα από χιονισμένα λιβάδια και δασικό δρόμο, σχετικά εύκολη και σύντομη προς απογοήτευση (σχεδόν) όλων μας. Χιονόμπαλες έπεφταν κάθε τόσο, ανεβάζοντας το βαθμό δυσκολίας της διαδρομής. Τελικά φθάσαμε και στο καταφύγιο μετά από μιάμιση ώρα.

Στο καταφύγιο, μας περίμεναν τα παιδιά του ορειβατικού Καλαμπάκας, και αφού τακτοποιηθήκαμε ακολούθησε εξιστόριση των κατορθωμάτων τους. Μετά από μια συζήτηση για τιμές διαφόρων ορειβατικών ειδών, προέκυψε και το σλόγκαν της ορειβατικής: "Πόσο το αγόρασες αυτό; ΚΟΡΟΪΔΟ...". Όταν κάποια στιγμή αργότερα (επιτέλους) έφυγαν άρχισε και ουσιαστικά η ορειβατική. Το καταφύγιο είναι υπό κατασκευή και ήταν κάπως λιτό. Το ξύλινο κτίσμα, εκτός από την τραπεζαρία που ήταν προσθήκη, έτριζε και κουνιόταν με τον αέρα. Δεν υπήρχε ακόμη κουζίνα, και η θέρμανση ήταν ελλιπής: μόνο ένα τζάκι στην τραπεζαρία. Σύντομα, καταλήξαμε όλοι γύρω από το τζάκι, άλλοι προσπαθώντας να ζεσταθούν και άλλοι να μαγειρέψουν σε καραβάνες. Η μέρα κύλησε κατά τα συνηθισμένα μέχρι που ήρθε η ώρα για ύπνο. Το βράδυ ο αέρας είχε δυναμώσει πολύ, και ολόκληρο το καταφύγιο κουνιόταν. Τα κρεβάτια ακουμπούσαν στους τοίχους και κουνιόντουσαν τόσο πολύ όταν φύσαγε, που κινδύνευες να πέσεις κάτω! Εκτός από αυτό, υπήρχαν και πολλές χαραμάδες στους τοίχους, απ' όπου έμπαζε κρύο. Η άποψη ότι οι χαραμάδες δεν μπάζουν νερό όταν βρέχει, καταρρίφθηκε την επόμενη μέρα. Κάθε φορά που φύσαγε, προσευχόμασταν να παραμείνει στη θέση της η τσίγκινη στέγη. Κάποτε την είχε πάρει ο αέρας, όπως μας είχαν διηγηθεί το απόγευμα τα παιδιά του ορειβατικού. Τελικά, πρόβλημα με το κρύο δεν είχαν όσοι εκτός από την σουλουμπάμια τους χρησιμοποίησαν και δυο κουβέρτες.

=Δευτέρα

To πρωί, με δυσκολία εγκαταλείψαμε την ζεστασιά της σουλουμπάμιας. Η πρωινή βροχή είχε λειώσει τα χιόνια και ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο μας περίμενε όταν βγήκαμε από το καταφύγιο. Μετά το πρωινό, ξεκινήσαμε για μια βόλτα γύρω από το καταφύγιο ή για την κορυφή. Θεαματική ήταν η πτώση των α/φων Αρβανίτη σε λιμνούλα, όταν έσπασε ο πάγος στην επιφάνειά της.

Εφτά από μας συνεχίσαμε για την κορφή, ενώ οι υπόλοιποι επέστρεψαν στο καταφύγιο, μετά από κατασκευή χιονανθρώπου. Η πορεία προς την κορφή ήταν στην αρχή μέσα από ελατόδασος και είχε αρκετή κόντρα, όπως αρμόζει σε κάθε αξιοπρεπή κορφή. Στην συνέχεια βγήκαμε από το δάσος και τραβερσάραμε την πλαγιά προς την κορφή. Ο πολύ δυνατός και κατά ριπές αέρας δυσκόλευε την ανάβαση. Τα τελευταία μέτρα πριν την κορφή ήταν χιονισμένα και αρκετά απότομα. Μετά από επίδειξη γλίστρας από τον Πάρη, φθάσαμε στην κορυφογραμμή. Ο αέρας εδώ ήταν πάρα πολύ ισχυρός, με χαλάζι που μας χτυπούσε στο πρόσωπο. Ήταν εντελώς αδύνατον να σταθείς όρθιος. Μετά από φωτογράφηση στην κορυφή, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Εν τω μεταξύ, έφθασαν στο καταφύγιο ο Ιγνάτιος και ο Άγγελος με τζιπ (αμάν-αμάν), το οποίο αργότερα επισκέφτηκαν λαλούδες... Το αξιοσημείωτο με το συγκεκριμένο τζιπ, ήταν ότι δεν άνοιγε το καπό. Σχεδόν όλοι προσπαθήσαμε, αλλά κανείς δεν τα κατάφερε!

Το απόγευμα ο αέρας έδωσε τη θέση του στη βροχή. Γυρνώντας από την κορφή, μας περίμεναν πάλι τα παιδιά από τον ορειβατικό Καλαμπάκας, με νέες προμήθειες και με λουκάνικα στα κάρβουνα. Ότι έπρεπε μετά από πορεία στη βροχή. Η μέρα κύλησε κατά τα συνηθισμένα, με trivial, χαρτιά, μαγείρεμα και έκλεισε με το πατροπαράδοτο παιχνίδι της παντομίμας. Το μόνο ασυνήθιστο συμβάν ήταν η πτώση τμήματος της ψευδοροφής, από τον δυνατό αέρα που ξανάρχισε το βράδυ.

Τρίτη.

Καθαρίσαμε το καταφύγιο και φύγαμε μετά από τις καθιερωμένες φωτογραφίες. Μια ακόμη σημαντική έλλειψη ήταν το βιβλίο καταφυγίου. Έτσι δεν γράφτηκε ημερολόγιο.

Στο χωριό μας περίμενε φασολάδα και κοντοσούβλι. Μετά από τα συνηθισμένα ατυχήματα που είχαν ορισμένοι με την φασολάδα τους, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Προς μεγάλη μας έκπληξη και παρά τις έντονες αντιδράσεις, ο πουλμαντζής έκανε πάλι στάση στο ίδιο τρισάθλιο εστιατόριο. Τελικά ανακαλύψαμε τον λόγο: δωρεάν πλύσιμο προσφερόταν στα πούλμαν που έκαναν στάση εκεί, από το γειτονικό βενζινάδικο του ιδίου ιδιοκτήτη...

Βασίλης Σπηλιωτόπουλος.

Συμμετοχές:

• Νίκος Χαιρετάκης
• Αντώνης Σταυρόπουλος
• Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου
• Χριστίνα Βλάχου
• Δανάη Καρακώστα
• Δημήτρης Τσέγκας
• Γιάννης Παπαδημητρίου
• Ντομινίκ Αρβανίτης
• Δανάη Αρβανίτη
• Πάρης Κυριακόπουλος
• Βίβιαν Μπερτσεκά
• Εύα Τσαϊρίδη
• Ελένη Σκουλάξινου
• Γιάννης Σκλιάς
• Ανδρέας Μητράκος
• Αλέξης Παναγιωτόπουλος
• Βασίλης Σπηλιωτόπουλος

Αργότερα ήρθαν:

• Άγγελος Παρασκευαϊδης
• Ιγνάτιος Τσαϊρίδης