Τα Ελάτια (Ψηλα βουνά)

Τα ελάτια μας χαρίζουν
την ψηλή κορμοστασιά
και τα χιόνια μας ξεπλένουν
απο της πόλης την βρωμιά.

Κι ανεβαίνοντας ξανά, πάνω στα ψηλά βουνά
η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα
κι η καρδιά μας λαχταρά ν' ανεβούμε πιο ψηλά
πάνω στα ελληνικά τα βουνά.

Βουνά ψηλά, βουνά αιώνια
παιδιά γιγάντια της Γής
για στολίδι έχετε χιόνια,
χαμογελό σας η λάμψη της αυγής.

Την Πάρνηθα έχετε μητέρα,
και τον ΄Ολυμπο παππού
τον Ταύγετο πατέρα
φίλη την Οίτη τη ναζού.

Η Πεντέλη είν’ αδελφή σας
κι ο τρελλός ο Υμηττός
και μπαρμπάδες ιδικοί σας
ο Τυμφρηστός κι ο Παρνασσός.

Στον βουνίσιο τον αέρα,
Υποκρισίες δεν χωρούν
όλοι αδέλφια, πέρα ως πέρα,
όλοι εμπρός με καρδιά προχωρούν.

Σημείωση : τραγουδιέται μελωδικά από την Λίλυ Ιακωβίδου στο επετειακό CD της 3ης ΟΑΝ για τα 90 μας χρόνια 1913 – 2003

Επιστρέψτε στα Προσκοπικά τραγούδια