Τα Ελάτια (Ψηλα βουνά)

Από Wikitriti
Αναθεώρηση ως προς 22:37, 14 Σεπτεμβρίου 2007 από τον Dds (Συζήτηση | συνεισφορές) (Ο τίτλος δε χρειάζεται να επαναλαμβάνεται)
Πήδηση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Τα ελάτια μας χαρίζουν
την ψηλή κορμοστασιά
και τα χιόνια μας ξεπλένουν
απο της πόλης την βρωμιά.

Κι ανεβαίνοντας ξανά, πάνω στα ψηλά βουνά
η ψυχή μας παίρνει δύναμη κι αέρα
κι η καρδιά μας λαχταρά ν' ανεβούμε πιο ψηλά
πάνω στα ελληνικά τα βουνά.

Βουνά ψηλά, βουνά αιώνια
παιδιά γιγάντια της Γής
για στολίδι έχετε χιόνια,
χαμογελό σας η λάμψη της αυγής.

Την Πάρνηθα έχετε μητέρα,
και τον ΄Ολυμπο παππού
τον Ταύγετο πατέρα
φίλη την Οίτη τη ναζού.

Η Πεντέλη είν’ αδελφή σας
κι ο τρελλός ο Υμηττός
και μπαρμπάδες ιδικοί σας
ο Τυμφρηστός κι ο Παρνασσός.

Στον βουνίσιο τον αέρα,
Υποκρισίες δεν χωρούν
όλοι αδέλφια, πέρα ως πέρα,
όλοι εμπρός με καρδιά προχωρούν.


Σημείωση : τραγουδιέται μελωδικά από την Λίλυ Ιακωβίδου στο επετειακό CD της 3ης ΟΑΝ για τα 90 μας χρόνια 1913 – 2003