Παύλος Αλευράς
Ο Παύλος Αλευράς (1923-2019) έγινε Λυκόπουλο της 3ης Αγέλης το 1933. ο πατέρας του διετέλεσε Πρόσκοπος σε αγγλική ομάδα της Σμύρνης (Μικρά Ασία).
Το 1937 έλαβε μέρος στην αποστολή της 3ης σε Ιτέα και Δελφούς (βοήθεια σε Δελφικές εορτές) Στην διάρκεια της Κατοχής ίδρυσε την "παράνομη" 3η Γ' Χρησιμοποιούσαν για Λέσχη μιά αποθήκη σε πολυκατοικία επί της Βασιλίσσης Σοφίας, ακριβώς απέναντι στο Χίλτον. Τον χειμώνα 42-43, εκτός απ' το συσσίτιο της οδού Πολυβίου, ανέλαβαν και ένα εξωσχολικό κέντρο της ΕΟΧΑ στα Πευκάκια, που διατήρησαν μέχρι την απελευθέρωση. Τον ίδιο χειμώνα ιδρύθηκαν άλλες 2 ομάδες και μια Ακριτική συντροφιά. Εκτός από τα 2 συσσίτια κατασκεύασαν πολλά παιχνίδια που μοιράστηκαν στα παιδιά. Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας 57 απέναντι από το σημερινό Χίλτον. Όχι η γωνιακή, η δεύτερη. Κατοικούσα με την οικογένειά μου. Από πάνω από αυτό το κτίριο -που υπάρχει ακόμα- άμα δείτε έχει μία σειρά από διπλά παραθυράκια, εκεί ήταν αποθήκες. Τις δύο ακριανές, τα τέσσερα παραθυράκια, τις αδειάσαμε και τις κάναμε λέσχη της ομάδας μας. Ο χώρος ήτανε κάπως ασφαλής (ο Προσκοπισμός ήταν παράνομος) διότι για να φτάσεις εκεί έπρεπε να ανέβεις από πίσω μία σιδερένια κυκλική σκάλα, που δεν θα την ανέβαινε κανένας. Πηγαίναμε και κάναμε τις συγκεντρώσεις μας εκεί πέρα. Από πίσω ήταν μία ταράτσα όπου ήταν ο υπαίθριος χώρος. Δεν μπορούσαμε να φορέσουμε στολή, ούτε γκρίζα παντελόνια δεν επιτρέπονταν. Φορούσαμε κανονικά πολιτικά ρούχα, δεν υπήρχε κάτι εμφανές. Από κει μας κάλεσαν να βοηθήσουμε στα συσσίτια. Οργανώνονταν από τον διεθνή Ερυθρό Σταυρό και την Αρχιεπισκοπή. Το πρώτο συσσίτιο που λάβαμε μέρος ήταν στην κορυφή της οδού Σίνα. Οι Πρόσκοποι είχαν κάνει δεντροφύτευση και έγινε το δασάκι που ονομαζόταν Πευκάκια. Μέσα στο δασάκι βρισκόταν ένα κτίριο, εκεί μέσα έγινε το πρώτο συσσίτιο. Με την Απελευθέρωση της Ελλάδος, στο ίδιο κτίριο έγινε η λέσχη της Τρίτης. Εκεί είμαστε βοηθοί απλώς, (αλλά) μάθαμε την τέχνη και ιδρύσαμε ένα άλλο συσσίτιο στην οδό Μηλιώνη, κοντά στην Πλατεία Κολωνακίου. Ενόσω δουλεύαμε στο συσσίτιο αυτό, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός έστειλε για το συσσίτιο στο Αμαλίειο ως αποθήκη (το κτίριο του ορφανοτροφείου στην οδό Λυκείου 2) κάτι τεράστια κεφάλια τυριά παρμεζάνα μεγέθους ρόδας αυτοκινήτου. Αυτά έπρεπε να κοπούν, να αλεστούν σε μύλο, να γίνουνε σκόνη για να δίνουμε στα παιδιά του συσσιτίου από μία κουταλιά παρμεζάνα για πρωτεϊνες. Εγκατασταθήκαμε λοιπόν στο Αμαλίειο με τσεκούρια, ώστε να σπάσουμε αυτά τα τεράστια πολύ σκληρά κεφάλια τυριού και να τα περάσουμε από τους μύλους με την μανιβέλα. Ομολογώ ότι με την πείνα που υπήρχε επί κατοχής δουλεύαμε μεν αλλά τσιμπολογούσαμε κιόλας. Εκτός από την παρμεζάνα, μοίραζαν στα παιδιά και μία κουταλιά λεμόνι στιμμένο, γιά βιταμίνες. Τα λεμόνια αυτά λοιπόν τα στίβαμε, κάναμε ένα ζουμί και όπως έρχονταν τα παιδάκια τους δίναμε μιά κουταλιά λεμόνι. Σαν Πρόσκοποι δεν κάναμε παιχνίδια και κόμπους που κάνουν οι ομάδες σήμερα. Το μόνο που κάναμε ήταν ορισμένες εκδρομές. Οι εκδρομές ήτανε αναγκαστικά σε κοντινά σημεία. Τότε ήταν ολόκληρη περιπέτεια να φτάσεις στη Γλυφάδα, όπου θυμάμαι είχα πάει διήμερο εκδρομή και έπρεπε να κοιμηθούμε εκεί πέρα, στην άμμο της πλαζ. Στα Μεσόγεια, είχαμε πάει στον Υμηττό. Εκδρομή ολόκληρη, διότι ξεκινούσαμε από το κέντρο των Αθηνών πού βρισκόμαστε. Στις εκδρομές αυτές δεν γινόταν προσκοπικό πρόγραμμα, ήταν απλώς εκδρομή μιας παρέας παιδιών που ήτανε Πρόσκοποι. Είχαμε το αρχηγείο μας και τους Ενωμοτάρχας αλλά στην πραγματικότητα ήταν μία παρέα. Τον Μάϊο 43 οργανώθηκαν δύο γιορτές στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο με εξαιρετική επιτυχία - παρά την κατοχή, έψαλλαν τον Εθνικό Υμνο και πατριωτικά τραγούδια κλπ - και μεγάλες εισπράξεις που δόθηκαν για την ενίσχυση του "Πιάτου του Μαθητή" και την επίπλωση του εξωσχολικού κέντρου στα Πευκάκια. Με την Απελευθέρωση, οι 4 από τις 5 "Τρίτες" συνενώθηκαν υπό την αρχηγία του Π. Αλευρά στην 3η ΟΝΑ, ενώ η 3η Β' συνέχισε αυτόνομα ως 1η ΟΝΑ έως το 1953 περίπου που διαλύθηκε. Πολυήμερη βαθμοφόρων στην Κέρκυρα το Πάσχα 1952, στο κτήμα Τόγια. Παρέμεινε Αρχηγός του 3ου Συστήματος έως το 1983, που το παρέδωσε ... στον γιό του, Στέφο Αλευρά. Το 1977 ο Π.Α. ονομάστηκε Ισόβιο μέλος στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΠ. Το 2002 του απονεμήθηκε το παράσημο του Αργυρού Φοίνικα από το ΣΕΠ.
