Αλκυόνες

Κραυγή

Και στα βράχια και στην άμμο
και στα βότσαλα επάνω
πάντα πρώτοι στους αιώνες
θα είναι μόνο οι ΑΛΚΥΟΝΕΣ !!!!!!

Επί ενωμοταρχίας Ζάκη Ντε Πιάν (1980-1981) δοκιμάστηκε με επιτυχία η παρακάτω κραυγή:

Κάτι πετά, κάτι πετά, κάτι πετά εκεί ψηλά
Αααααα, τι είναι;
ΑΛΚΥΟΝΕΣ ΑΛΚΥΟΝΕΣ

Από 12/10/1933 πρωτοαναφέρονται "Ενωμοτίες Φαλήρου" 3ης Ναυτοπροσκόπων οι Φώκιες και οι Αλκυόνες.
Οι Φαληριώτες (Διήγηση Φώτη Μπεϊλεριάν το 1987)
Κατάγομαι από την Μικρά Ασία. Μία θεία μου που είχε σπίτι και έμενε στο Παληό Φάληρο, μας παρέλαβε από το καράβι που μας έφερε το 1922 στον Πειραιά από τις χαμένες πατρίδες. Ετσι εγκαταστάθηκαμε στο Παληό Φάληρο, το οποίον αριθμούσε 6 χιλιάδες κατοίκους. Στο Παληό Φάληρο τότε τα παιδιά ήμασταν χωρισμένα σε συμμορίες. Πετροπόλεμος, τρεχάματα και προπαντος αθλητισμός... Το ίνδαλμά μας τότε στο Παληό Φάληρο ήταν ο Κώστας Τραυλός. Ωραίο παιδί ο Κώστας, καλός και λεβέντης. Και αθληταράς! Ολοι μας ήμασταν αθλητές. Ο Μπάμπης Μακρής, πρώτος εξάδελφος του Μπούμπη Περωτή ήταν επίσης στην παρέα μας, αλλ' οι άλλοι δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι γιατί δεν ήταν λέει αθλητής, ήταν μόνο ναυτοπρόσκοπος! Παρέσυρε ωστόσο τον Τραυλό, έγινε εκείνος ναυτοπρόσκοπος, και ακολουθήσαμε όλοι, εγώ από το 1928 έως το 1934.
Λίγο αργότερα ήρθε και ο Λώλος Ζαμάνος που θα γίνη υπαρχηγός και αρχηγός βάσεως στο Παληό Φάληρο, έως την Διάλυση το ‘ 39. Ο Νίκος Χαρίδημος θα γίνη υπαρχηγός στην αγέλη και θ' αναλάβη το Φαληριώτικο τμήμα της που εξελίχθηκε ουσιαστικά σε χωριστή αγέλη. Στέλιος Παλαβίδης, Θανασάκης Σακόρραφος, Βαγγέλης Οδαντζής, Κώστας Βαμβακάς, Στέλιος Παστέλας, Μάριος και Αντώνης Μαλκότσης.

Τετάρτη 16/10/1935 : Άρχισαν οι χειμερινές συγκεντρώσεις της ομάδας. Ελλείψει λέσχης οι ενωμοτίες Αθηνών άρχισαν να συγκεντρώνονται στο Λαϊκό γυμναστήριο κάθε Τετάρτη. Η ενωμοτία Φαλήρου συγκεντρώνεται στη λέσχη της (σε ένα διαμέρισμα επί της οδού Τροιζήνος 9, το οποίο ευγενικά παραχώρησε ο κ. Ζαμάνος ).
ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΜΑΡΑΣΛΕΙΟΥ
Κυριακή 17/5/1936 :Το μεσημέρι έγιναν οι τελευταίες ετοιμασίες, σκούπισμα του υπόστεγου του Μαρασλείου και τοποθέτηση καθισμάτων. Στις 4 μ.μ. έγινε η συγκέντρωση της ομάδας. Στις 5:30, οπότε άρχισαν να προσέρχονται οι θεατές, κάθε ενωμοτία μπήκε στη σκηνή της και έκλεισε την πόρτα της σκηνής. Στις 6 με το σφύριγμα της μπουρούς άρχισε η εκτέλεση του πρώτου μέρους του προγράμματος ‘’ζωή κατασκήνωσης’’. Με τη μπουρού πετάχτηκαν όλοι έξω από τις σκηνές τους με πυτζάμες κρατώντας τις κουβέρτες τις οποίες άπλωσαν. Έπειτα έκαναν γυμναστική, πλύθηκαν, ντύθηκαν, πήγαν με τις καραβάνες στο μαγειρείο και πήραν το πρωινό ρόφημα. Όλα αυτά με ταχύτητα και τάξη. Μετά το ρόφημα έγινε σύνταξη (εκείνη την ώρα προσήλθε και η αγέλη), έπαρση σημαίας ενώ τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο και με την κραυγή ομάδας διαλυθήκαμε και άρχισε το δεύτερο μέρος του προγράμματος. Ενώ τα λυκόπουλα έκαναν διάφορα παιχνίδια οι Ακρίτες έστησαν ένα παρατηρητήριο, οι πρόσκοποι κατασκεύασαν μια γέφυρα και ένα οπτικό τηλέγραφο και από τις ενωμοτίες της ομάδας οι Αετοί έστησαν ένα σηματογράφο, οι Γλάροι ναυαγοσωστικό διάδρομο, οι Δελφίνες μία καλύβα και οι Αλκυόνες εγκατέστησαν τηλεφωνική γραμμή.

Διαφήμιση που δημοσιεύτηκε το 1937 στον “Πιγκουΐνο”, περιοδικό εκδιδόμενο από την ενωμοτία Πιγκουΐνων 3ης ΟΑΝ.

Εάν θέλετε Abat-jours με προσκοπικάς παραστάσεις και με εξαίρετον εργασίαν απευθυνθείτε εις την ενωμοτίαν ΑΛΚΥΟΝΩΝ της 3ης ΟΝΑ αντί ευτελεστάτης τιμής.